ΑΣΕ: Σήμερα ήταν μέρα πληρωμής για τους μόνιμους εκπαιδευτικούς.
Σήμερα ήταν μέρα πληρωμής για τους μόνιμους εκπαιδευτικούς.
Σήμερα ήταν μέρα πληρωμής για τους μόνιμους εκπαιδευτικούς.
Τα χρήματα του 15ήμερου μπήκαν γύρω στις 16:30.
Αμέσως ξεκινάει ένας μικρός μαραθώνιος πληρωμών: ενοίκιο, σούπερ μάρκετ, καύσιμα για το αυτοκίνητο, εξόφληση φροντιστηρίων και δραστηριοτήτων των παιδιών…
Και ξαφνικά, γυρίζοντας σπίτι το βράδυ, στην ερώτηση «υπόλοιπο;» βλέπεις πως σου έχει μείνει το αστρονομικό ποσό των 100€.
Μέχρι το επόμενο 15ήμερο, στις 12 Δεκεμβρίου.
Όχι, δεν είσαι σπάταλος/η.
Ούτε φταίνε οι γονείς σου που όταν ήσουν μικρός/η δεν σε έμαθαν τι θα πει αποταμίευση.
Ούτε έκανες κάπου λάθος υπολογισμό.
Φταίει ότι ο μισθός είναι μικρός — σχεδόν εξευτελιστικός.
Φταίει ότι η ακρίβεια σαρώνει, για να θησαυρίζουν οι μεγάλοι όμιλοι.
Φταίει ότι η φοροληστεία κλέβει ό,τι περισσεύει, για να χαρίζονται στη συνέχεια φοροαπαλλαγές και προνόμια στο μεγάλο κεφάλαιο.
Και η ίδια η ζωή γίνεται ένας φαύλος κύκλος επιβίωσης αντί για ζωή.
Ήρθε η ώρα να ανατραπεί αυτή η βασανιστική λούπα.
Η αγωνιώδης προσπάθεια να «βγαίνει» ο μήνας με δεύτερες και τρίτες δουλειές μάς στερεί τον χρόνο για ποιοτική ζωή, για μελέτη και προετοιμασία της επόμενης μέρας αλλά και την τόσο ζωτική για έναν εκπαιδευτικό ενασχόληση με την τέχνη και τον πολιτισμό.
Ήρθε η ώρα να παλέψουμε πιο δυνατά, πιο αποφασιστικά για ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς, για επιστροφή 13ου και 14ου μισθού, για υπογραφή συλλογικών συμβάσεων, για μέτρα στήριξης της διαβίωσης, ειδικά για αναπληρωτές και νεοδιόριστους.
Ήρθε η ώρα να γυρίσουμε την πλάτη στις πολιτικές, τα κόμματα και τις κυβερνήσεις που μας έφεραν ως εδώ.
Να δυναμώσουμε την οργάνωση και τον αγώνα μας, να ενισχύσουμε την αγωνιστική δύναμη μέσα στα σωματεία μας.
Και όσοι σήμερα μας λοιδορούν, όσοι μας θεωρούν αδύναμους να κερδίσουμε το δίκιο μας, όσοι μας απαξιώνουν και μας εξαθλιώνουν, θα νιώσουν τη δύναμη και την αποφασιστικότητά μας.
Για να μην μετράμε τα ρέστα μας για να βγει ο μήνας, αλλά για να ζούμε και να απολαμβάνουμε μια ζωή αντάξια των αναγκών μας και των κόπων μας.
