Βίντεο από την Πρωτομαγιά 2020, στην Αθήνα!

ΟΜΙΛΙΑ ΣΙΩΡΑ

Συναδέλφισσες – συνάδελφοι

Συναγωνιστές στον αγώνα για να σταματήσει η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Συνοδοιπόροι στην αέναη προσπάθεια της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων να ανατρέψουν τη βαρβαρότητα και τη δυσοσμία ενός συστήματος που όσο δυσκολεύεται, τόσο πιο επικίνδυνο γίνεται.

Ενώνουμε τη φωνή μας με τους εργαζόμενους στην υγεία, στα super market, στα εργοστάσια, στις οικοδομές, στις ταχυμεταφορές, σε όλους τους χώρους δουλειάς. Στέλνουμε μήνυμα ελπίδας στους ασθενείς, στις ευάλωτες ομάδες, στην 3^η ηλικία.

Ναι! Θα νικήσουμε και την πανδημία και θα ανατρέψουμε τα σχέδια εκείνων που ασελγούν και κερδοσκοπούν πάνω στον ανθρώπινο πόνο!

Σ΄αυτές τις δύσκολες συνθήκες που ζούμε τώρα, έχουμε ιερή υποχρέωση να τιμάμε τους νεκρούς του Σικάγου, της πρώτης πρωτομαγιάς του 1924, το Μάη του 36, τους 200 της Καισαριανής και τα χιλιάδες θύματα της εργατικής τάξης διαχρονικά. Στεκόμαστε με ευλάβεια σε όλους τους νεκρούς της πανδημίας, σε όλον τον κόσμο και με θαυμασμό στους ηρωικούς γιατρούς και νοσηλευτές που έχασαν τη ζωή τους παλεύοντας ενάντια στην πανδημία και ταυτόχρονα ενάντια στα καθημαγμένα συστήματα υγείας ακόμα και των πιο «αναπτυγμένων» καπιταλιστικών χωρών. Όμως «τώρα ήρθε η ώρα για μάχη και για ζωή». Έχουμε ΔΙΠΛΟ αγώνα.

Να μείνουμε γεροί παλεύοντας για ένα αποκλειστικά δημόσιο δωρεάν σύστημα υγείας, το μόνο ικανό να αντιμετωπίσει κάθε πανδημία. Να εμποδίσουμε αντιλαϊκά μέτρα που η Ε.Ε. το Κεφάλαιο και οι αστικές δυνάμεις σχεδιάζουν εκμεταλλευόμενοι στο έπακρο την πανδημία.

Σήμερα χιλιάδες υγειονομικοί όλων των κλάδων εφημερεύουν, σε δύσκολες συνθήκες και σώζουν ζωές. Οι ανάγκες χωρίς πανδημία είναι για 30.000 σε κανονικές συνθήκες και προσλαμβάνονται μόνο 3.500 όλοι με ελαστικές σχέσεις εργασίας.

ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ ΜΟΝΙΜΟΣ! Συνεχίζεται δηλαδή η τακτική και της προηγούμενης κυβέρνησης. Ό,τι έχει επιτευχθεί μέχρι τώρα για την πανδημία το πέτυχε ο λαός εφαρμόζοντας επιστημονικές οδηγίες, το πέτυχαν και οι μαχόμενοι υγειονομικοί που ρίχτηκαν με αυτοθυσία στη μάχη. Στα τμήματα επειγόντως, στις κλινικές, στις ΜΕΘ, στα εργαστήρια.

ΔΕΝ ΤΟ ΠΕΤΥΧΕΗ ΤΡΑΓΙΚΗ ΥΠΟΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ.

Δεν το πέτυχαν οι πολυεθνικές του φαρμάκου, του ιατρικού εξοπλισμού και των μέτρων προστασίας της υγείας. Αυτοί έχουν αδυσώπητο πόλεμο, ποιος θα πάρει τα ηνία για το εμβόλιο και τα νέα φάρμακα, αυτοί κάνουν εμπάργκο εξαγωγή σε αναπνευστήρες για να τις πουλήσουν σε δυσβάσταχτες τιμές, αυτοί ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ.

Δεν το πέτυχαν οι πολυδιαφημιζόμενοι όμιλοι με τις διάφορες «δωρεές» τους, εξασφάλισαν με τις Π.Ν.Π. τεράστια κέρδη.

Ας μη κομπορρημονούν οι διάφοροι κυβερνητικοί και κρατικοί παράγοντες, ότι δήθεν είναι οι σωτήρες μας. Ούτε κάποιοι από την αντιπολίτευση, που ψήφισαν και εφάρμοσαν με αδίστακτο τρόπο μνημόνια, που τολμούν να αυτοπροβάλλονται ως «αγωνιστές» δήθεν αντιμάχονται τα αντιλαϊκά μέτρα. Όλοι οι παραπάνω, έχουν βρει τον καλύτερο σύμμαχο που είναι η πλειοψηφία της Γ.Σ.Ε.Ε. που έχει προδώσει τα ιερά και όσια της εργατικής τάξης. Ούτε για τα μάτια μια αγωνιστική κινητοποίηση. Τίποτα!

Το εργατικό ταξικό κίνημα την έχει κατατάξει στους επίσημους συνεταίρους των αστικών κυβερνήσεων και του κεφαλαίου.

Μίλησαν οι νοσοκομειακοί γιατροί για επίταξη ιδιωτικών δομών και άλλοι έβγαλαν σπυράκια, άλλοι ειρωνεύτηκαν, όμως οι πιο ξύπνοι οι κλινικάρχες ‘έσπευσαν να διαθέσουν κλίνες ΜΕΘ με το αζημίωτο βέβαια! Την ώρα που οι αλυσίδες διαγνωστικών κέντρων κερδοσκοπούν ασύστολα με την εξέταση ανίχνευσης του test, Κυβέρνηση και ΕΟΠΥΥ σφύριζαν αδιάφορα.

Την ώρα που συνέβαιναν τραγικά γεγονότα σε ιδιωτικές κλινικές, σίγησαν οι δημοτικοί άρχοντες που τις διαφήμιζαν.

Την ίδια στιγμή που ο πόνος των ασθενών, έσμιγε με την υπερκόπωση των νοσηλευτών, κάποιοι, εντελώς υποκριτικά έβγαλαν τον κόσμος στα μπαλκόνια να χειροκροτά. Πως και δεν χειροκρότησαν τους δεκάδες χιλιάδες άνεργους που έχασαν σε μια βραδιά τη δουλειά τους, στο βωμό της κερδοφορίας του κεφαλαίου.

Πως και δεν χειροκρότησαν τους υπαλλήλους των super market και τους ντελιβεράδες; Γι΄αυτούς επεφύλαξαν άλλο δώρο! Διεύρυνση ωραρίου, δουλειά 12ώρη! Ίσως και περισσότερο.

Συναδέλφισσες Συνάδελφοι

Η επιστήμη και η τεχνολογία έχει προχωρήσει τόσο που επιτρέπει την αντιμετώπιση μιας πανδημίας. Οι επιδημίες και οι πανδημίες επαναλαμβάνονται. Το ζούμε και τον 20^ο και στον 21^ο αιώνα. Το κρίσιμο ερώτημα είναι τι μέτρα παίρνει το κάθε κράτος να μειώσει τις επιπτώσεις τι βασικό επίπεδο υγείας έχει σε ομαλές συνθήκες, ώστε να δίνει ασφάλεια στον πληθυσμό, όταν βρεθεί σε δύσκολες συνθήκες, φυσικών καταστροφών ή επιδημίας.

Εδώ όλα τα καπιταλιστικά κράτη πήραν μεγάλο μηδενικό.

Γιατί η κυρίαρχη αντίληψη είναι πως οι υπηρεσίας υγείας πρέπει να παρέχουν κέρδος!

Αν δεν έχεις χρήμα πεθαίνεις. Χιλιάδες περιστατικά που διαβάζουμε κάθε μέρα, στις ΗΠΑ, στην Ευρώπη. Έμειναν κυριολεκτικά αβοήθητοι μυριάδες συνανθρώπων μας, θύματα του αιμοβόρου τέρατος που λέγεται καπιταλισμός. Γιατί αυτός είναι ο πραγματικός ιός!

Πήραν μηδέν όμως και σε επίπεδο αλληλεγγύης! Κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος το αφήγημα ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ κλπ περί ΕΕ της φιλίας, της ισοτιμίας, της αλληλεγγύης. Ευτυχώς υπάρχουν ολόφωτοι φάροι όπως αυτός της Κούβας, του νησιού της επανάστασης που διδάσκουν και ιατρική επιστήμη και έρευνα και αλληλεγγύη.

Αυτά που διεκδικούμε ΤΩΡΑ, τα έχει ανάγκη ο λαός τώρα! Κάποιοι που έχουν λουφάξει στα λαγούμια τους και έχουν πιάσει στασίδι στις τηλεοράσεις και στα Μ.Η.Δικτύωσης σκέφτονται ότι θα λογαριαστούν μετά. Ανύπαρκτοι στο κίνημα. Τώρα είναι το πρόβλημα της υγείας και των αντιλαϊκών μέτρων, τώρα πρέπει να προτάξουμε τα στήθη μας. Και το κάναμε. Και στις 7 Απρίλη, παρά την αστυνομοκρατία και κάθε μέρα, και στις 28 Απρίλη. ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ!

Αυτή η πρωτομαγιά υποχρεωτικά και σε μεγάλο βαθμό ΤΑΥΤΙΣΤΗΚΕ με τον αγώνα μας ενάντια στην πανδημία και τα αντιλαϊκά μέτρα.

Την ελπίδα τη γεννά η οργανωμένη πάλη για το πιο απλό πρόβλημα στο πιο σύνθετο με μόνιμο στόχο μια άλλη κοινωνία που θα μας επιτρέπει να χαιρόμαστε τη ζωή μας, να μην είναι η δουλειά δουλεία, να υπάρχει δουλειά, να είμαστε υγιείς, να αντέχουμε στις επιδημίες, να υπάρχει σπίτι, και κυρίως να έχουμε τη δυνατότητα να ονειρευόμαστε, να είμαστε αλληλέγγυοι, με δύο λόγια να ζούμε ανθρώπινα.

Αυτό μας δίδαξαν και χιλιάδες νεκροί της πρωτομαγιάς, αυτό μα δίδαξαν ο Πέτρος Κόκκαλης, ο Γρηγόρης Λαμπράκης, ο Τσε Γκεβάρα. Αυτό μας δίδαξαν οι νεκροί υγειονομικοί της πανδημίας.

ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ

• Να παρθούν πίσω όλες οι πράξεις Ν.Π. και οι αντεργατικές διατάξεις.

• Επίδομα ανεργίας σε όλους τους ανέργους χωρίς όρους και προϋποθέσεις.

• Να καταργηθούν οι πλειστηριασμοί κύριας κατοικίας και οι κατασχέσεις.

• Άμεσα χρηματοδότηση κρατική, του Δημοσίου Συστήματος Υγείας με προσλήψεις μόνιμου προσωπικού όλων των κλάδων. Κάλυψη όλων των αναγκών σε ΜΕΘ και Π.Φ.Υ.

• Μέτρα προστασίας της υγείας και ασφάλειας των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς.

• Σταθερή δουλειά με πλήρη μισθολογικά και ασφαλιστικά δικαιώματα.

• Να ανακληθούν όλες οι απολύσεις.

Ο δρόμος μας είναι με τους λαούς που αγωνίζονται με φάρο τις εργατικές εξεγέρσεις και επαναστάσεις, τους χιλιάδες νεκρούς που άφησαν σαν ιερή παρακαταθήκη το δίκιο της εργατικής τάξης.

ΟΜΙΛΙΑ ΜΙΛΤΙΑΔΗ

1^η Μαΐου 2020

Συναδέλφισσες – φοι, συναγωνιστές–στριες,

Ψηλά τις σημαίες! Στο όνομα των νεκρών της τάξης μας στέλνουμε στους εργαζόμενους σε κάθε γωνίας του κόσμου μήνυμα αντίστασης και αλληλεγγύης. Σήμερα τιμάμε τους νεκρούς της τάξης μας, που με αίμα, θυσίες και την ίδια τη ζωή τους, διαπαιδαγώγησαν και διαπαιδαγωγούν ολόκληρες γενιές. Η 1η Μάη δεν είναι εθιμοτυπική απεργία, αλλά μέρα που αναδεικνύεται η ταξική πάλη ως το αναγκαίο και αναντικατάστατο στοιχείο της προοδευτικής εξέλιξης της κοινωνίας. Με ταξικούς αγώνες τιμάμε τους νεκρούς εργάτες της τάξης μας, συνεχίζουμε τις αγωνιστικές παραδόσεις του κινήματός μας, το δρόμο από το Σικάγο ως την Πρωτομαγιά του ’36 στη Θεσσαλονίκη, τη αιματοβαμμένη Πρωτομαγιά της ηρωικής Καισαριανής. Τιμάμε τους χιλιάδες νεκρούς εργάτες που έπεσαν στην ανειρήνευτη πάλη με τους εκμεταλλευτές μας και συνεχίζουμε να μένουμε δυνατοί στον αγώνα ενάντια στην ΕΕ, τις κυβερνήσεις και συνολικά απέναντι στο σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα.

Αποδίδουμε παράλληλα φόρο τιμής στα χιλιάδες θύματα της εργατικής τάξης, στη χώρα μας, αλλά και σε όλο τον κόσμο, που βρέθηκαν εκτεθειμένα στην πανδημία του κορονοϊού για τα κέρδη των λίγων.

Χαιρετίζουμε σήμερα τους χιλιάδες εργαζόμενους, ανέργους, αυτοαπασχολούμενους, αγρότες, νέους και νέες που βρίσκονται στο σπίτι τους, ενώ θα ήθελαν να βρίσκονται εδώ μαζί μας, να διαδηλώνουμε μαζικά όπως κάθε χρόνο από άκρη σε άκρη σε όλη την Ελλάδα, τιμώντας την παγκόσμια μέρα αγώνα της εργατικής τάξης. Από αυτό το βήμα και από τη συμβολική διαδήλωσης στην Αθήνα, λέμε ένα πράγμα: Οι συμβολικές κινητοποιήσεις σήμερα έχουν πολύ ουσιαστικό περιεχόμενο, είναι κάλεσμα για άμεση πάλη και αγώνες ώστε να μην πληρώσουμε ξανά τα βάρη μιας κρίσης που οι κυβερνήσεις και οι επιχειρηματικοί όμιλοι προετοιμάζουν να μεταφέρουν στις πλάτες μας.

Για τους επιχειρηματίες η πανδημία έχει μετατραπεί σε ευκαιρία καταπάτησης των εργατικών δικαιωμάτων. Οι 2 πρώτοι τόμοι της μαύρης Βίβλου της εργοδοσίας που εξέδωσε το ΠΑΜΕ αλλά και οι ανομολόγητες ως τώρα επιθέσεις σε εργατικά δικαιώματα σε κάθε χώρο δουλειάς, είναι τα προεόρτια για όσα προετοιμάζουν. Η επίθεση που ποτέ δεν κόπασε από τον ανοιχτό ταξικό πόλεμο των προηγούμενων ετών, θα ενταθεί με τη νέα καπιταλιστική κρίση που φέρνει η νέα πανδημία. Το σλόγκαν «πρώτα η ανθρωπινή ζωή» που πολυφορέθηκε αυτές τις μέρες θα συνοδευτεί με νέα επώδυνα μέτρα αν δε βάλουμε εμείς φρένο με τους αγώνες μας, αν δεν τους σταματήσουμε. Θα κάνουν τη νύχτα-μέρα για να επανακτήσουν τα κέρδη τους με τη μεγαλύτερη δυνατή εκμετάλλευση.

Ως εργαζόμενος στα super market να μεταφέρω τους χαιρετισμούς των χιλιάδων εργατοϋπαλλήλων στις εφοδιαστικές αλυσίδες, που σήκωσαν στις πλάτες τους ένα δυσανάλογο με τις δυνάμεις τους βάρος και κατάφεραν να το φέρουν εις πέρας αποδεικνύοντας για ακόμη μία φορά ποιοι είναι αυτοί που ανοίγουν και δουλεύουν τα καταστήματα. Αυτοί που δύο μήνες τώρα με αυταπάρνηση ξεπερνώντας τα φυσικά όρια της σωματικής αντοχής έδωσαν και δίνουν τον δικό τους αγώνα για να μην λείψει τίποτε από το λαϊκό σπίτι.

Δεν δεχθήκαμε τον χαρακτηρισμό του “ήρωα” γιατί δεν τον επιδιώξαμε. Ως τάξη έχουμε θέσει πολύ ψηλά τον πήχη για να αποκαλέσουμε κάποιον ως ήρωα. Παρ’ όλα αυτά στην ιστορία του εργατικού κινήματος χιλιάδες είναι αυτοί που έφτασαν και ξεπέρασαν αυτό το όριο και είναι αυτοί που τιμάμε σήμερα ακολουθώντας το παράδειγμά τους. Οι άνθρωποι των επιχειρηματικών ομίλων όμως μοιράζουν απλόχερα τον τίτλο του ήρωα για να ξεγελάσουν, για να λειάνουν γωνίες, για να κάνουν στην τελική τη δουλειά τους και όταν σβήσουν τα φώτα της δημοσιότητας και επιτευχθεί ο σκοπός τους, αυτός ο ήρωας έρχεται αντιμέτωπος με τα προβλήματα της καθημερινότητας που του έχουν φορτώσει και μετατρέπεται γρήγορα σε έναν ήρωα με παντόφλες που πρέπει να πουλήσει το ξίφος του για να μπορέσει να πληρώσει τους λογαριασμούς του.

Συναδελφοι-ες,

Σήμερα φαίνεται ακόμα πιο καθαρά στα μάτια περισσότερων ανθρώπων ο πραγματικός-ζωτικός ρόλος που έχουν οι εργαζόμενοι ως παραγωγοί του πλούτου σε σχέση με τον παρασιτισμό των εκμεταλλευτών μας. Το σύνθημα «χωρίς εσένα γρανάζι δεν γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά», έγινε πιο κατανοητό σε αυτιά που ως και σήμερα το αντιμετώπιζαν με επιφύλαξη ή σκωπτικά.

Οι μέρες της πανδημίας και ο σύγχρονος-πραγματικός ηρωισμός ανέδειξε το πραγματικό ανάστημα των εργαζομένων που βρίσκονται στα εργοστάσια, στις σκαλωσιές, στα λιμάνια, στις αποθήκες, στα κλαρκ, στην καθαριότητα, στα φορτηγά, στα γραφεία, στα ράφια και στα ταμεία. Ανέδειξε, από τη μία, τη χρησιμότητα των χιλιάδων εργαζομένων που παράγουν τον πλούτο της κοινωνίας και από την άλλη την παρασιτική εμφάνιση που έχουν όλοι αυτοί που υποτίθεται κρατούν τις τύχες του πλανήτη στα χέρια τους. Όλοι αυτοί είναι αέρας κοπανιστός χωρίς τους εργάτες.

Καπιταλιστική ανάπτυξη και ευημερία για το λαό δε συμβαδίζουν. Ο λαός μας έχει αποκτήσει μεγάλη πείρα από την πρόσφατη κρίση. Το σύστημα της εκμετάλλευσης δεν εξανθρωπίζεται. Μόνο όσοι έχουν συμφέρον υπερασπίζονται ένα τέτοιο σάπιο σύστημα. Οι επιχειρηματικοί όμιλοι, το πολιτικό προσωπικό και μέσα σε αυτούς η συνδικαλιστική ελίτ, οι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ, που σε συνθήκες πανδημίας ο πρόεδρος της ειρωνεύτηκε τους αγώνες των εργαζομένων για τα μέτρα προστασίας. Μας χαρακτήρισε «έξυπνους και δήθεν ταξικούς» που βγήκαμε μπροστά στους χώρους δουλειάς για να απαιτήσουμε από τους εργοδότες μέσα και μέτρα προστασίας, που δε βάλαμε νερό στο κρασί για κάθε εργοδοτική αυθαιρεσία. Ο ρόλος τους είναι φανερός πλέον σε κάθε εργάτη. Απαξιωμένοι και προστατευμένοι από ΜΑΤ, ξεπληρώνουν ένα-ένα τα γραμμάτια στην κυβέρνηση και στον ΣΕΒ.

Συνάδελφοι, η πανδημία κάνει τα αιτήματα της φετινής πρωτομαγιάς πιο επίκαιρα από ποτέ επιβεβαιώνοντας την ρευστότητα των κατακτήσεών μας μέσα σε αυτό το βάρβαρο σύστημα. Μας έδειξε τι ταξικό πρόσημο παίρνει η υγεία, η παιδεία και οι φορείς του κράτους όταν το σύστημα νιώσει ότι απειλείται. Με λίγα λόγια η πανδημία έκανε ακόμη πιο ορατό τον πραγματικό εχθρό μας, το σύστημα της εκμετάλλευσης, τον καπιταλισμό.

Η εργατική τάξη σήμερα στέλνει ηχηρό μήνυμα σε αυτούς που μπέρδεψαν την μάσκα με το φίμωτρο πως δε θα σιωπήσει, δε θα συμβιβαστεί. Πως απέναντι στη βαρβαρότητα του καπιταλισμού που δε μπορεί να προστατεύσει τους λαούς σε συνθήκες πανδημίας, που με τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και τις επεμβάσεις δημιουργεί προσφυγιά, φτώχεια, εξαθλίωση, που στις συνθήκες της ειρήνης με το πιστόλι στον κρόταφο, θυσιάζει τους εργαζόμενους μπροστά στο θεό του κέρδους, υπάρχει ο δρόμος της σύγκρουσης με όλους αυτούς που λειτουργούν ως τροχοπέδη στην πρόοδο της κοινωνίας.

Συνάδελφοι, αν δικαιούμαστε εμείς οι εργαζόμενοι στα s/m έστω και ελάχιστα τον τίτλο του ήρωα, δεν είναι γιατί βρεθήκαμε μπροστά λόγω του αντικειμένου της εργασίας μας αλλά γιατί αποτελούμε κομμάτι αυτής της τάξης που κάνει τον κόσμο να γυρνά. Της εργατικής τάξης που γυρνά το γρανάζι της προόδου και της ιστορίας. Η ταχύτητα όμως που γυρνά αυτό το γρανάζι σήμερα είναι πολύ αργή σε σύγκριση με τις δυνατότητες που υπάρχουν. Σε περίοδο πανδημίας γυρνάμε εκατοντάδες χρόνια πίσω, όταν επιλέγεται κυνικά για το ποιος θα ζήσει και για πόσο, τη στιγμή που η επιστήμη προχωρά μπροστά και κάνει θαύματα. Ο βιομηχανικός βορράς στην Ιταλία παρέμεινε ανοιχτός και σε πλήρη ένταση όταν τα φέρετρα ξεχείλιζαν μόνο και μόνο για να μη χαθεί η κερδοφορία. Όμως ειπώθηκε και πιο καθαρά: «Δεν υποχωρούν όλα μπροστά στην ανθρώπινη ζωή» είπε ο πρώην υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας. Η πανδημία με τον δικό της τρόπο θέτει ακόμη μια φορά το βασανιστικό ερώτημα. Πότε θα αποφασίσουμε να αποδείξουμε ότι μπορούμε να ζήσουμε καλύτερα χωρίς τους καταπιεστές μας;

Η 1η Μάη είναι η μέρα σύμβολο των εργαζόμενων όλου του κόσμου που ονειρεύτηκαν, πάλεψαν σκληρά για ένα κόσμο όπου σκοπός της παραγωγής είναι η ευημερία του ανθρώπου, η κάλυψη των διαρκώς διευρυνόμενων αναγκών του, στο κέντρο της κοινωνίας είναι ο άνθρωπος, το βασίλειο της πραγματικής ελευθερίας. Η κατάργηση της ιδιοκτησίας στα μεγάλα εργοστάσια και τις εφοδιαστικές αλυσίδες, στα μέσα μεταφοράς, στη συγκεντρωμένη μεγάλη γαιοκτησία, στην Ενέργεια, τις τηλεπικοινωνίες, τη χημική βιομηχανία, στο φάρμακο, την υγεία. Μόνο έτσι θα σταματήσει το 1% των ανθρώπων να κατέχει το 60% του πλούτου που παράγει όλη η ανθρωπότητα.

Δε μπορεί η βαρβαρότητα να είναι το μέλλον μας. Σήμερα υπάρχουν όλες οι αναγκαίες και υλικές προϋποθέσεις για μόνιμη και σταθερή δουλειά, μειωμένο ωράριο, για αποκλειστικά δημόσιες και δωρεάν παροχές, όπως Υγεία, μόρφωση, λαϊκή στέγη, πολιτισμός, αθλητισμός, περισσότερος ελεύθερος χρόνος, για μισθούς και συντάξεις που θα ανταποκρίνονται στο ύψος των σημερινών λαϊκών αναγκών. Η μόνιμη ικανοποίησή τους απαιτεί την αλλαγή του σκοπού παραγωγής. Απαιτείται μια κοινωνία όπου το κουμάντο στα μέσα παραγωγής θα το κάνουμε εμείς, που η βάση της θα είναι ο κεντρικός σχεδιασμός και θα έχει σα γνώμονα τη διασφάλιση της λαϊκής ευημερίας. Μια κοινωνία όπου όλοι θα δουλεύουν με δικαιώματα και που μοναδικό στόχο θα έχει η παραγωγή να τίθεται εξολοκλήρου στην υπηρεσία των αναγκών μας.

Οι εργαζόμενοι πρέπει να προετοιμαστούν από σήμερα κιόλας για την επόμενη μέρα, με το δυνάμωμα της οργάνωσής μας σε κάθε χώρο δουλειάς για να διεκδικήσουμε ζωή και δουλειά με δικαιώματα, να διεκδικήσουμε όλες τις ανάγκες μας. Γιατί ο δικός μας αγώνας για την επόμενη ημέρα αφορά την υγεία, τη ζωή, την καθημερινή μας επιβίωση, την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.

Έχουμε πληρώσει ήδη πολλά! Έχουμε πληρώσει την 10ετή κρίση του συστήματος της εκμετάλλευσης με αμέτρητες θυσίες. Δε θα πληρώσουμε ξανά.

Και όπως λέει και ο ποιητής «Αν το υπεράνθρωπο δεν κατορθώσουμε πάμε χαμένοι. Αν δεν μπορούμε να κάνουμε αυτό που κανείς μας δεν μπορεί ν’ απαιτήσει, θ’ αφανιστούμε».

Καλή δύναμη!