Ανακοινώσεις παρατάξεων

ΑΣΕ: Υλικά (βίντεο και ομιλία) από την επιστημονική ημερίδα της ΔΟΕ για τις υποδομές

Υλικά (βίντεο και ομιλία) από την επιστημονική ημερίδα της ΔΟΕ για τις υποδομές

Από την
Επιστημονική εκδήλωση της ΔΟΕ με θέμα: «Η σπουδαιότητα των ζητημάτων των κτιριακών υποδομών και της ασφάλειας και θωράκισης των σχολικών χώρων ως βασική μέριμνα της πολιτείας. Ο ρόλος τους στην εκπαιδευτική πράξη». Καρδίτσα, 31/5/2023

https://www.youtube.com/playlist?list=PLtPm0HVW3VpJLXeRTWsRJJoD4fhuXQlBJ

Τοποθέτηση της Αγωνιστικής Συσπείρωσης Εκπαιδευτικών στην Ημερίδα της ΔΟΕ για τα ζητήματα των κτιριακών υποδομών και της ασφάλειας των σχολείων. Καρδίτσα 29- 5-2023

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,

Το ζήτημα της ασφάλειας στους χώρους δουλείας και τους χώρους μαζικής συγκέντρωση γενικότερα, δυστυχώς επανέρχεται στο προσκήνιο σχεδόν καθημερινά με τραγικό τρόπο. Τη Δευτέρα 29/5 ένας ακόμα εργάτης έχασε τη ζωή του στα ναυπηγεία στο Πέραμα. Δύο ακόμα τραυματίστηκαν σοβαρά και νοσηλεύονται. Κανένα μέτρο ασφάλειας στο ναυπηγείο, ούτε τεχνικός ασφαλείας δεν υπήρχε, όπως ανέφερε το Συνδικάτο Μετάλλου Αττικής και Ναυπηγικής Βιομηχανίας Ελλάδας το οποίο ήδη έχει βγει σε απεργία.

Είναι η ίδια περιοχή στην οποία η Κυβέρνηση, λίγο πριν τις εκλογές, πανηγύριζε, οργάνωνε φιέστες, και ο Υπουργός Γεωργιάδης προκαλούσε μιλώντας για τα «χαμογελαστά πρόσωπα» που συναντούσε.

Αυτή είναι πολιτική τους, της σημερινής και όλων των κυβερνήσεων, που κλέβει το χαμόγελο από τα χείλη των εργαζομένων, από τις μανάδες, τις γυναίκες και τα παιδία που δε θα δουν τον πατέρα τους να γυρίζει στο σπίτι. Αυτή η πολιτική και αυτή η ανάπτυξη τους είναι που έχει μετατρέψει τους χώρους δουλείας σε κοιλάδες των Τεμπών.

Είναι η ίδια πολιτική που αφήνει και τα σχολεία μας αθωράκιστα. Η διαχρονική αδιαφορία και η κρατική αναλγησία, η λογική κόστους-οφέλους, η πλήρης απαξίωση των σχολικών υποδομών, η υποστελέχωση ή η ανυπαρξία κρατικών δομών, ελέγχου και συντήρησης, η κατάργηση του ΟΣΚ, οδηγούν σε τραγικά αποτελέσματα. Θέλουμε να προειδοποιήσουμε και από τη σημερινή ημερίδα ότι, αν δεν παρθούν άμεσα μέτρα στα πλαίσιο των διεκδικήσεων του κλάδου, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα βρεθούμε μπροστά σε θλιβερές καταστάσεις.

Από αυτή την άποψη εκδηλώσεις όπως η σημερινή που προβάλουν – και σωστά – πιο έντονα το επιστημονικό στοιχείο έχουν αντικειμενικά και χαρακτήρα κραυγής και διεκδίκησης για όλα αυτά που πρέπει να γίνουν για να μη θρηνήσουμε άλλα θύματα και μέσα στα σχολεία.

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,

Σε αρκετές σύγχρονες επιστημονικές μελέτες υπάρχουν εκτενείς αναφορές στο ζήτημα των σχολικών υποδομών και της άμεσης σχέσης τους με την εκπαιδευτική διαδικασία.

Αρχίζει πλέον να συνειδητοποιείται η παιδαγωγική σημασία της αρχιτεκτονικής των σχολείων και του περιβάλλοντος χώρου τους, όπως εκφράζεται με τη μορφή και τον προσανατολισμό των κτιρίων, τον σχεδιασμό των εσωτερικών χώρων και των αιθουσών διδασκαλίας, τη διακόσμηση και τον χρωματισμό τους, τα επίπεδα φωτός, ήχου και θερμοκρασίας, τις ζώνες πρασίνου, τα δέντρα, και τη δυνατότητα διαφοροποίησής τους στο πέρασμα του χρόνου.

Ανοίγοντας αυτό το τεράστιο θέμα μπαίνουν αντικειμενικά μεγάλα ερωτήματα και προβληματισμοί.

  • Μέχρι ποιου σημείου τα σχολεία μας, που έχουν οικοδομηθεί και οικοδομούνται, ειδικά στις μεγάλες πόλεις, επηρεάζουν τη ζωή και τη σκέψη των μαθητών;

  • Μήπως η αρχιτεκτονική των σχολείων δεν ανταποκρίνεται σήμερα στις πραγματικές απαιτήσεις της γνωσιακής και συναισθηματικής διαδικασίας που απαιτείται για τη μάθηση και την απομνημόνευση σύμφωνα με τους κώδικες του ανθρώπινου εγκεφάλου και της ανθρώπινης φύσης; Μήπως, αντίθετα, ενισχύει τις βίαιες συμπεριφορές, την έλλειψη ικανοποίησης και την κατάθλιψη;

  • Μήπως το να ζεις περιορισμένος στον χώρο της αίθουσας, μακριά από ελεύθερους υπαίθριους χώρους, με ανοιχτούς ορίζοντες, επηρεάζει αρνητικά τους βασικούς μηχανισμούς μάθησης και απομνημόνευσης, και σε ποιον βαθμό;

Μπαίνουν όμως και πολιτικά – συνδικαλιστικά ερωτήματα, ερωτήματα προσανατολισμού της δράση του κινήματος. Ερωτήματα του τύπου: Μήπως όλα αυτά στη σημερινή συγκυρία είναι ψιλά γράμματα, μήπως είναι πολυτέλεια να συζητάμε το πώς θα μπορούσε να είναι το σχολείο στο μέλλον, μήπως δεν είναι η κατάλληλη εποχή για διατύπωση μεγάλων διεκδικήσεων απέναντι σε μια σκληρή και δύσκολη πραγματικότητα; Μήπως να περιοριστούμε στην διατύπωση έξυπνων, διαχειριστικών και ευέλικτων προτάσεων;

Ευελπιστούμε με την τοποθέτησή μας, ως Αγωνιστική Συσπείρωση Εκπαιδευτικών, να συμβάλουμε στην παραπέρα ανάπτυξη του προβληματισμού αλλά και πρακτικά στη διατύπωση θέσεων και διεκδικήσεων που χρειάζεται να μπουν στην αιχμή της πάλης της Δ.Ο.Ε. και των Συλλόγων.

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,

Το ζήτημα της ασφαλούς και σύγχρονης σχολικής στέγης, της ασφάλειας και της υγιεινής στα σχολεία αναδεικνύεται σε ένα από τα πιο κομβικά προβλήματα της εκπαίδευσης. Μια απλή ματιά στη σημερινή κατάσταση στα σχολεία όλης της χώρας, αρκεί για να δει κανείς ότι απέχουμε πολύ από μια κατάσταση που διασφαλίζει την ασφάλεια των μαθητών, των εκπαιδευτικών και των άλλων εργαζομένων στην εκπαίδευση.

Ο χώρος που ζουν και μαθαίνουν οι μαθητές είναι πολύ σοβαρός παράγοντας διαπαιδαγώγησης και μόρφωσης αλλά και στοιχείο σεβασμού και φροντίδας της Πολιτείας στα παιδιά. Θεωρούμε ότι η σχολική υποδομή, το μέγεθος του σχολείου, η αρχιτεκτονική του, δεν είναι μόνο ένα τεχνικό ζήτημα. Αφορά, τις συνθήκες μέσα στις οποίες γίνεται η μαθησιακή, διαπαιδαγωγητική διαδικασία.

Τα στοιχεία και η πραγματικότητα που ζουν χιλιάδες εκπαιδευτικοί και μαθητές είναι καταθλιπτικά και επικίνδυνα. Στο 70% είναι η περικοπή των κρατικών κονδυλίων για τη Σχολική Στέγη τα τελευταία χρόνια. Γυμναστήριο έχει το 6% των Δημοτικών και το 22% των Γυμνασίων – Λυκείων. Αίθουσα πολλαπλών χρήσεων έχει το 27% Δημοτικών. Εργαστήριο Φυσικών Επιστημών έχει το 5% Δημοτικών και το 26% των Γυμνασίων –Λυκείων.

Το πρόβλημα της σχολικής στέγης προφανώς και δεν είναι καινούριο, αντίθετα έχει οξυνθεί με δεδομένη την πολιτική του «εξορθολογισμού» του κόστους στην Εκπαίδευση, που ακολουθούν διαχρονικά όλες οι κυβερνήσεις και που εδώ και χρόνια έχει επιφέρει τη συστηματική και συνειδητή συρρίκνωση της χρηματοδότησης, πλήττοντας την εκπαίδευση και την ασφάλεια των παιδιών. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι στα ζητήματα που αφορούν τη μόρφωση των παιδιών της λαϊκής οικογένειας, κυριαρχεί η αντίληψη ότι αυτά αποτελούν κόστος και δεν έχουν και πάρα πολύ όφελος. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα του τρόπου αντιμετώπισης της εκπαίδευσης από την κυβέρνηση είναι αυτό του προϋπολογισμού του 2023 όπου δίνονται επιπλέον μόνο 124 εκατ. όταν οι ανάγκες είναι τεράστιες και την περασμένη σχολική χρονιά πλήθος σχολικών μονάδων αντιμετώπισαν σοβαρότατα λειτουργικά προβλήματα. Ποιος μπορεί να πιστέψει ότι τα 124εκ που θα δοθούν επιπλέον από τον κρατικό προϋπολογισμό σε όλη την επικράτεια θα «σταματήσουν» τους σοβάδες να πέφτουν, τα σχολεία να πλημμυρίζουν, τους λέβητες να «σκάνε»;

Ο πρόσφατος σεισμός στην Τουρκία και τη Συρία με τις εκατόμβες νεκρών και τις εικόνες των κτιρίων που κατέρρευσαν σαν «πύργοι στην άμμο» μας ανησυχούν ιδιαίτερα, καθώς οι τοποθετήσεις των επιστημόνων κάνουν προγνώσεις για έναν αντίστοιχου μεγέθους σεισμό και στην χώρα μας. Είναι επίσης γνωστό ότι πάνω από το 50% των υπαρχόντων σχολικών κτιρίων είναι χτισμένα πριν από 40 έως 50 χρόνια. Χαρακτηριστικό είναι πως αντισεισμικοί κανονισμοί στην Ελλάδα ψηφίστηκαν τρεις: Ο πρώτος -με σημαντικές αδυναμίες και ελλείψεις- το 1959, ο 2ος το 1985 και ο σύγχρονος, που με κάποιες τροποποιήσεις ισχύει μέχρι σήμερα, το 1993. Δηλαδή έχουν περάσει 30 χρόνια!

Εδώ και μια 20ετία, τουλάχιστον, γίνονται συνεχείς προσπάθειες από τις εκάστοτε κυβερνήσεις και τους επιχειρηματικούς – κατασκευαστικούς ομίλους, για την πλήρη εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση της μελέτης, της κατασκευής αλλά και της χρήσης των σχολείων. Ταυτόχρονα υποβαθμίστηκε η παρέμβαση του κράτους, από την περίοδο του 2ου μνημονίου, στην κατασκευή σχολικών κτιρίων, συγχωνεύοντας τον Οργανισμό Σχολικών Κτιρίων (ΟΣΚ) με άλλους οργανισμούς, που αφορούν όλα τα δημόσια κτίρια, δημιουργώντας τον οργανισμό ΚΤ.ΥΠ., με δραματικές περικοπές για τη Σχολική Στέγη. Για αυτό ακριβώς από τη μια διοχετεύονται εκατομμύρια επί εκατομμυρίων για μια σειρά επιχειρηματικές δραστηριότητες και δήθεν καινοτομίες -και γι’ αυτό ακριβώς ιδιωτικοί όμιλοι μπαίνουν στα σχολεία- ενώ από την άλλη, αντιμετωπίζουμε καθημερινά πλημμυρισμένα σχολεία, γερασμένα σχολεία, υπόγειες τάξεις, τάξεις χωρισμένες στα δυο με γυψοσανίδες, containers για μαθητές προσχολικής αγωγής πεταμένα όπως-όπως ακόμα και σε αυλές γυμνασίων και λυκείων.

Τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής είναι οδυνηρά και καθημερινά! Η φετινή είδηση του τραγικού θανάτου του μαθητή μας σε σχολείο των Σερρών από την έκρηξη του καυστήρα σε ώρα διαλείμματος. Τα δεκάδες σχολεία στον «αέρα» μετά τον σεισμό στη Λάρισα. Τα βοθρολύματα και οι πτώσεις ψευδοροφών πριν λίγο καιρό στον Αγ. Δημήτριο, οι συνεχείς πτώσεις σοβάδων και τοίχων ανά εβδομάδα πλέον σε όλη την Ελλάδα που από τύχη δε θρηνούμε νέα θύματα, ενώ κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει τη «θρανιογέφυρα» που έφτιαξαν τα παιδιά για να βγουν από τις πλημμυρισμένες τάξεις τους και το μάθημα «εν πλω» σε κάθε καταιγίδα σε δεκάδες σχολεία. Ακόμα πιο αποκαλυπτική της δραματικής κατάστασης, δε, είναι η περίπτωση δυο σχολείων του Βύρωνα (το 1ο και 6ο Δημοτικό, μαζί όμως και τμήματα των Νηπιαγωγείων 2ου, 5ου, 8ου και 9ου που στεγάζονται στα κτίρια αυτά), όπου όπως αποκαλύφθηκε στον πρωτοβάθμιο προσεισμικό έλεγχο κατατάχτηκαν στην κατηγορία Α (υψηλή προτεραιότητα), ωστόσο επί 14 μήνες δεν είχε γίνει τίποτα γι’ αυτά, ούτε καν ο δευτεροβάθμιος έλεγχος, επειδή… κόστιζε 5.000 ευρώ και ο δήμος ανέμενε τα χρήματα από το υπουργείο Εσωτερικών! Και εξόχως εξοργιστική η έξωση! Σχολείων, όπως πχ. του Δημοτικού στο Αιγάλεω και το πέταγμα στον δρόμο πάνω από 100 μαθητών που παλεύουν να σώσουν με τον αγώνα τους εδώ και ένα χρόνο, γονείς, μαθητές και φορείς της περιοχής.

Τα τελευταία χρόνια, προκειμένου να ανοίξει ο δρόμος για να μπουν τα επιχειρηματικά συμφέροντα στον τομέα της σχολικής στέγης, αξιοποιείται η μέθοδος των Συμπράξεων Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ). Με τα λεφτά που δίνονται στην κάθε κοινοπραξία, χρηματοδότηση και φθηνός δανεισμός (ενώ το κράτος πληρώνει ενοίκιο στους ιδιώτες), το κράτος θα μπορούσε να φτιάχνει τα σχολεία και να του ανήκουν. Οι κοινοπραξίες μεταφέρουν ξανά στους ίδιους τους γονείς το κόστος για τη φθορά που μπορεί να υφίστανται τα κτίρια. Υπάρχουν δεκάδες παραδείγματα αδυναμίας να γίνει οποιαδήποτε παρέμβαση των δήμων στις υποδομές μέχρι αξιώσεις για καταβολή μισθώματος προκειμένου να χρησιμοποιηθούν οι αίθουσες από Συλλόγους Γονέων.

Αυτή είναι η κατάσταση το 2023. Πίσω λοιπόν από τις όμορφες λέξεις περί κοινωνίας της γνώσης, περί αναβάθμισης, περί αυτονομίας, κρύβεται μια πραγματικότητα που λέει ότι οι όροι υγιεινής και ασφάλειας, δεν εξασφαλίζονται για πάνω από το 85% των σχολικών κτηρίων. Ότι παρά τις κορώνες περί ένταξης των παιδιών με αναπηρία στα σχολεία, μόλις το 14,8% των σχολείων έχουν υποδομές για άτομα με κινητικές δυσκολίες. Αυτά είναι τα «αξιολογημένα σχολεία» της κυρίας Κεραμέως. Γι’ αυτή την «κουλτούρα αξιολόγησης» που λείπει από τα σχολεία μας, μίλαγε πριν από αυτήν και ο Υπουργός Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ.

Το σχολείο για το οποίο εμείς παλεύουμε και αγωνιζόμαστε είναι ένα σχολείο σύγχρονο στο οποίο θα υπάρχουν όλοι οι αναγκαίοι χώροι, βασικοί και επικουρικοί που θα καλύπτουν των σύνολο των αναγκών των μαθητών. Άνετοι χώροι διδασκαλίας, αίθουσες εργαστηρίων με την αντίστοιχη υποδομή, χώροι ξεκούρασης και σίτισης για να έχει πραγματικό νόημα το ολοήμερο σχολείο, υποδομές προσβάσιμες για τα άτομα με αναπηρίες. Γραφεία για τους εκπαιδευτικούς που θα μπορούν με άνεση και αξιοπρέπεια να προετοιμάζουν το μάθημα της επόμενης μέρας, βιβλιοθήκες και χώροι μελέτης, αθλητικές υποδομές και χώροι πολιτισμού και καλλιτεχνικής δημιουργίας. Υποδομές που θα αξιοποιούν όλα τα επιτεύγματα και τα πορίσματα της επιστήμης και των κατασκευαστικών τεχνικών.

Πρόκειται για νέα κτίρια που στον σχεδιασμό τους λαμβάνονται υπόψη οι παράγοντες του φωτός, της θερμοκρασίας και του θορύβου. Τα στοιχεία αυτά επηρεάζουν πολύ τη νοητική απόδοση, καθώς αυτή περιορίζεται σημαντικά αν τα άτομα δεν νιώθουν άνετα στον χώρο όπου βρίσκονται ή όταν υπάρχουν στο περιβάλλον ερεθίσματα που διασπούν την προσοχή ή, γενικά, αν οι συνθήκες δεν είναι οι κατάλληλες για την πραγματοποίηση μιας συγκεκριμένης νοητικής δραστηριότητας. Όλα τούτα είναι ουσιώδη στην περίπτωση του σχολείου. Αυτό είναι ακόμα πιο κρίσιμο σε μια τάξη μαθητών του δημοτικού στην οποία οι πηγές φωτός, ο σχεδιασμός των παραθύρων ή ο αερισμός μπορεί να αποβούν καταλυτικοί παράγοντες (και αυτό το είδαμε και μέσα στην πανδημία). Αλλά και το χωρικό περιβάλλον του σχολείου είναι σημαντικό, αφού και εκεί οι μαθητές μορφώνονται και μαθαίνουν, και δεν πρέπει να θεωρούμε αδιάφορο το αν το μάθημα γίνεται σε αυλές με γκρίζους τσιμεντένιους τοίχους ή σε ευρύχωρους χώρους πράσινους και δροσερούς.

Αυτά που σήμερα προσφέρονται σε λίγους και με πανάκριβο κόστος – και αναφερόμαστε σε μια σειρά ιδιωτικά σχολεία της χώρας που προσφέρουν πολλά από τα παραπάνω στους μαθητές τους έναντι πολλών χιλιάδων ευρώ – μπορούν και πρέπει να γίνουν δικαίωμα για όλα τα παιδιά. Απέναντι στα κατηγοριοποιημένα σχολεία του ανταγωνισμού και της υποβάθμισης, που κοιτούν τους μαθητές και τους γονείς στην τσέπη, προβάλουμε το δικαίωμα όλων των παιδιών ανεξάρτητα φύλου, θρησκείας, καταγωγής και οικονομικής κατάστασης σε ένα σύγχρονο, ποιοτικό δημόσιο και δωρεάν σχολείο στη δομή, το περιεχόμενο και τις υποδομές του.

Το αυτονόητο για τα παιδιά μας, να φοιτούν σε σύγχρονα και ασφαλή σχολεία, ξέρουμε καλά και από την ίδια μας την πείρα ότι απαιτεί οργανωμένη δράση, διεκδίκηση, σύγκρουση με όλους όσους αντιμετωπίζουν τα παιδιά και την εκπαίδευση ως κόστος για εξοικονόμηση. Για να μπορέσει αυτός ο αγώνας να έχει αποτελέσματα δεν αρκούν μόνο τα αιτήματα, αλλά απαιτείται μαζική συμμετοχή και συσπείρωση γύρω από τους Συλλόγους μας, δημιουργώντας κοινά μέτωπα με Συλλόγους γονέων, με τους μαθητές αλλά και με μαζικούς φορείς της γειτονιάς και σωματεία εργαζομένων.

Καταθέτουμε και στη σημερινή ημερίδα ένα συνεκτικό πλαίσιο 12 σημείων – διεκδικήσεων, που μπορεί να συμβάλει στην παραπάνω προσπάθεια:

  1. Επαρκής χρηματοδότηση των σχολείων από τον κρατικό προϋπολογισμό, ώστε να καλυφθούν οι πραγματικές ανάγκες, να διαμορφωθούν οι στοιχειώδεις προϋποθέσεις ασφάλειας και υγιεινής.

  2. Κυβέρνηση, αρμόδια υπουργεία και τοπική διοίκηση να πάρουν τις ευθύνες τους για όλα τα ζητήματα λειτουργίας και ασφάλειας των σχολείων, να σταματήσει η μετάθεση ευθυνών στις ιδίες τις σχολικές μονάδες και τους διευθυντές των σχολείων.

  3. Να ελεγχθούν άμεσα όλα τα σχολικά κτίρια και να παρασχεθούν πιστοποιητικά καταλληλόλητας. Να γίνει άμεσα ο έλεγχος σε όλα τα επίπεδα (στατική επάρκεια, έξοδοι διαφυγής, πυρασφάλεια, κ.λπ.). Αντισεισμική θωράκιση των σχολείων μας και μέτρα ετοιμότητας εκπαιδευτικών και μαθητών, καθώς και σταθεροί περιοδικοί προσεισμικοί έλεγχοι.

  4. Η ΚΤ.ΥΠ. να αποτελέσει τον μοναδικό, αρμόδιο, ενιαίο, τεχνικό, κατασκευαστικό φορέα του δημοσίου, που θα υλοποιεί με επάρκεια την ευθύνη του κράτους, για καθολική παροχή δημόσιων, δωρεάν, σύγχρονων και ασφαλών σχολείων. Να στελεχωθεί η ΚΤΥΠ με όλο το απαραίτητο προσωπικό, ώστε να μπορεί να ελεγχθεί ο μεγάλος όγκος των σχολικών κτιρίων.

  5. Για όλα τα ενοικιαζόμενα σχολεία να προχωρήσει τώρα απαλλοτρίωση με ευθύνη των Υπουργείων Εσωτερικών και Παιδείας. Να λυθούν όλα τα νομοθετικά κωλύματα.

  6. Να δρομολογηθεί με συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα η κατασκευή νέων σύγχρονων αντισεισμικών σχολικών κτιρίων που να καλύπτουν πλήρως τις σημερινές παιδαγωγικές ανάγκες.

  7. Λήψη άμεσων μέτρων για την κάλυψη της ανάγκης για Δίχρονη Υποχρεωτική Προσχολική Αγωγή, με άμεση κάλυψη των αναγκαίων κτιριακών αναγκών. Κανένα Νηπιαγωγείο σε κοντέινερ ή ιδιωτικό χώρο.

  8. Να εκδοθούν πιστοποιητικά πυρασφάλειας και ελέγχου του ηλεκτομηχανολογικού εξοπλισμού σε όλα τα σχολεία με ευθύνη του κράτους.

  9. Να εκδοθούν σαφή πρωτόκολλα ενεργειών για όλα τα ζητήματα που αφορούν την ασφάλεια και την υγιεινή στα σχολεία π.χ. ώρα και προϋποθέσεις πραγματοποίησης εργασιών στα σχολεία με ευθύνη των αρμόδιων υπηρεσιών.

  10. Να προσληφθούν σχολικοί νοσηλευτές σε όλα τα σχολεία. Να προσληφθούν όσοι σχολικοί τροχονόμοι είναι αναγκαίοι σε κάθε σχολείο.

  11. Τα σχολεία, ως χώρος μάθησης και διαπαιδαγώγησης, πρέπει να είναι κλειστά στις επιχειρήσεις και στους ιδιώτες. Δε θα επιτρέψουμε να κάνουν τις μπίζνες τους με φόντο τα σχολεία μας.

  12. Να σταματήσει τώρα η απαράδεκτη και αντιεκπαιδευτική πολιτική της εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης της Σχολικής στέγης μέσω των ΣΔΙΤ, των αναθέσεων, των προγραμματικών συμβάσεων και άλλων ανάλογων προγραμμάτων που πολλαπλασιάζει τα κόστη, μειώνει την ποιότητα και δίνει τα σχολικά κτίρια βορά στην κερδοσκοπία και τον έλεγχο των κατασκευαστικών και τραπεζικών ομίλων.

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,

Στη σημερινή εποχή της αλματώδους ανάπτυξης της επιστήμης και της τεχνολογίας, των τεράστιων δυνατοτήτων που προσφέρει για σύγχρονα, ασφαλή και λειτουργικά κτίρια μέσα στα οποία θα διεξάγεται η εκπαιδευτική διαδικασία ως μια ενότητα αναλυτικού προγράμματος, μεθόδων διδασκαλίας και μέσων επίτευξης, στο 2023, την εποχή του 5G και της τεχνητής νοημοσύνης, δεν μπορούμε να δεχτούμε να κάνουμε μάθημα σε απαρχαιωμένα κτήρια, σε ακατάλληλες και επικίνδυνες αίθουσες, να αναγκάζονται 4χρονα και 5χρονα παιδιά να περνούν τη μισή τους μέρα μέσα σε κοντέινερς!

Η τραγική κατάσταση των σχολικών υποδομών δεν είναι φυσικό φαινόμενο, είναι μια ακόμα απόδειξη για το πώς η σημερινή οικονομία, η σημερινή ανάπτυξη για την οποία μιλούν οι κυβερνώντες, το σημερινό σύστημα που ζούμε αντιμετωπίζει τις δικές μας ανάγκες, την ασφάλεια και της ζωή μας. Τα αντιμετωπίζει σαν κόστος ή σαν πεδίο κερδών γιατί οι προτεραιότητες τους είναι άλλες.

Το τραγικό έγκλημα στα Τέμπη έφερε με τραγικό τρόπο το γενικότερο ζήτημα της ασφάλειας των υποδομών, των μεταφορών, της κατάστασης μέσα στους χώρους. Οι μαζικές κινητοποιήσεις που ακολούθησαν έδειξαν ότι στον 21ο αιώνα δεν μπορούμε να ζήσουμε με το «πάμε και όπου βγει», δηλαδή όπου μας βγάζουν οι «σειρήνες» της εξοικονόμησης πόρων, του «κόστους – οφέλους», των ιδιωτικοποιήσεων, της εμπορευματοποίησης της παιδείας, της υγείας, όλων των κοινωνικών υπηρεσιών.

Άρα κάθε συζήτηση, κατά τη γνώμη μας, που έχει στόχο να θέσει στο επίκεντρο τις πραγματικές ανάγκες για τη μόρφωση των μαθητών μας, άρα και των υλικών όρων που αυτή διεξάγεται πρέπει να έχει στο επίκεντρο τη σύγκρουση με την αιτία του προβλήματος, με τον ελέφαντα στο δωμάτιο που δεν είναι άλλος από το κυνηγητό του κέρδους των λίγων, με τις πολιτικές όλων των κυβερνήσεων και των κομμάτων που μας μαυρίζουν τη ζωή. Στο δρόμο αυτό μπορούμε να καταφέρουμε νίκες και κατακτήσεις -και έχουμε τέτοια παραδείγματα- αλλά και να ανοίξουμε το δρόμο ώστε να περάσουμε από την εποχή των ανεκπλήρωτων δυνατοτήτων στην εποχή της ικανοποίησης των σύγχρονων αναγκών μας.

Νομίζουμε ότι οι εκπαιδευτικοί και το κίνημα μας, με όρους απαίτησης και υπεροχής πρέπει να βάλουμε εκεί ψηλά τον πήχη και να ανοίξουμε νέους δρόμους. Να βάλουμε και το δικό μας λιθαράκι για να γίνουν πράξη όλες οι ανατροπές σε επίπεδο οικονομίας και κοινωνίας που χρειάζονται, ώστε να ζήσουμε όπως μας αξίζει στον 21ο αιώνα. Οι εκλεγμένοι με την Αγωνιστική Συσπείρωση Εκπαιδευτικών, οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ στον κλάδο -και όχι μόνο- θα δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις γι’ αυτόν τον σκοπό.

Καλή δύναμη και καλούς αγώνες!