ΑΣΕ: Άρθρο: Οι κακοστημένες Κυβερνητικές φιέστες για τους διορισμούς στην εκπαίδευση προκαλούν τη νοημοσύνη μας
Άρθρο: Οι κακοστημένες Κυβερνητικές φιέστες για τους διορισμούς στην εκπαίδευση προκαλούν τη νοημοσύνη μας
Όταν οι αγωνιώδεις και κακοστημένες Κυβερνητικές φιέστες για τους διορισμούς στην εκπαίδευση προκαλούν τη νοημοσύνη μας….
Την Τετάρτη 13/10 Πρωθυπουργός και το κυβερνητικό επιτελείο στην εκπαίδευση, διοργάνωσαν άλλη μια στημένη «συνάντηση» μέσα σε ένα σχολείο, για να διαφημίσουν το έργο της ΝΔ και ιδιαίτερα «τους 25.000 διορισμούς ύστερα από 12 χρόνια στασιμότητας». Θα μπορούσαμε να συμμεριστούμε το πανηγυρικό κλίμα και τις τυμπανοκρουσίες αν όλα αυτά απευθύνονταν σε ανθρώπους που δεν έχουν σχέση με την πολιτική πραγματικότητα και την εκπαίδευση στην Ελλάδα. Δυστυχώς όμως εμείς οι χιλιάδες, πρώην αναπληρωτές για χρόνια και νυν νεοδιόριστοι, έχουμε μνήμη και γνώση. Και είναι τουλάχιστον προκλητικό να μπαίνουμε στο κάδρο μιας αγωνιώδους και ανεπιτυχούς απόπειρας να χτιστούν προεκλογικές φιέστες, όταν μάλιστα έχουμε ζήσει και ζούμε καθημερινά στο πετσί μας τις πολιτικές αυτής αλλά και όλων των προηγούμενων Κυβερνήσεων για το ζήτημα των διορισμών και όχι μόνο.
Ξεκινώντας, να θυμίσουμε στον Πρωθυπουργό και στο Υπουργείο Παιδείας, ότι σήμερα που φτάνουμε στα μέσα Οκτώβρη, τα σχολεία (μετά τους διορισμούς) λειτουργούν με σχεδόν 40.000 αναπληρωτές συναδέλφους και χιλιάδες ακόμα να είναι οι χαμένες ώρες και τα κενά σε όλες τις ειδικότητες, την παράλληλη στήριξη κ.α. Άλλωστε είναι γνωστό ότι οι προσλήψεις της τελευταίας διετίας δεν καλύπτουν ούτε καν τις συνολικές συνταξιοδοτήσεις εκπαιδευτικών από το 2011 έως σήμερα, που ξεπερνούν τις 40.000. Για του λόγου το αληθές, από το 2010 συνταξιοδοτήθηκαν σχεδόν 15.000 δάσκαλοι και έχουν προσληφθεί αυτά τα χρόνια κάτι παραπάνω από 7.000. Τι έγινε και εξαφανίστηκαν χιλιάδες κενά και πραγματικές ανάγκες στα σχολεία, ας ρωτήσουμε τις Κυβερνήσεις και τους Υπουργούς Παιδείας της χρόνιας υποστελέχωσης, της συγχώνευσης τμημάτων και κατάργησης σχολείων, της αδιοριστίας όλων των προηγούμενων χρόνων.
Αλλά μήπως δε θυμόμαστε την ουσιαστική απαγόρευση προσλήψεων που υπηρέτησαν με απόλυτη συνέπεια και οι Κυβερνήσεις της ΝΔ αλλά και της «πρώτης φοράς αριστεράς» με την εφαρμογή των μνημονιακών νόμων και δεσμεύσεων. Τα περιβόητα 5/1 και 1/1 στις αποχωρήσεις-προσλήψεις και το ατελείωτο δούλεμα που τρώγαμε όλοι όσοι γυρίζαμε όλη την Ελλάδα με μια βαλίτσα στο χέρι και ακούγαμε για τους χιλιάδες διορισμούς που έρχονταν επί Αρβανιτόπουλου, έπειτα επί Φίλη, στη συνέχεια επί Γαβρόγλου και πάει λέγοντας. Και στο αυτονόητο αίτημα εκπαιδευτικών, γονιών και μαθητών για μονιμοποίηση όσων εργαζόμασταν όλα αυτά τα χρόνια και αναπληρώνουμε κάθε χρόνο τους εαυτούς μας, ακούγαμε στη Βουλή και τα Υπουργεία, ότι δεν είναι ρεαλιστικά αυτά τα αιτήματα, ότι είναι λαϊκισμός η μόνιμη-σταθερή εργασία και διάφορα που μας εξόργιζαν ακόμα περισσότερο.
Οι χιλιάδες νεοδιόριστοι αλλά και οι σημερινοί αναπληρωτές και μόνιμοι στα σχολεία, δεν γίνεται να ξεχάσουμε επίσης, ότι η σημερινή Κυβέρνηση άφησε άθικτο και αξιοποιεί ακόμα και σήμερα το άθλιο προσοντολόγιο του ν. Γαβρόγλου, που τσάκισε την προϋπηρεσία χιλιάδων εκπαιδευτικών και εξώθησε εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου να ψάχνουμε να αγοράσουμε κυριολεκτικά «προσόντα» σε ένα ατελείωτο εμπόριο «γνώσης» και ελπίδας, που τα μόρια του παιδιού ισοδυναμούν με το proficiency, που δημιούργησε καθεστώς ανθρωποφαγίας και ανταγωνισμού σε εκπαιδευτικούς που μοιραζόμασταν την κοινή ανάγκη για δουλειά και ζωή με δικαιώματα. Που σήμερα ξαναπαίζει με τις ζωές και τους κόπους χιλιάδων αναπληρωτών, ανοίγοντας θέμα νέων εξετάσεων, νέων κοφτών και αλλαγής τρόπου διορισμού.
Οι νεοδιόριστοι εκπαιδευτικοί ακούμε τα περί σταθερότητας και τέλους της αβεβαιότητας και δεν ξεχνάμε ακόμα, την αδικία που έχουμε υποστεί, να δουλεύουμε μέχρι και 15 χρόνια σε κάθε γωνιά της χώρας και να μην γίνεται δεκτό από την Κυβέρνηση το αίτημα για μονοετή υπηρέτηση στην οργανική θέση, όπως ίσχυε δηλαδή. Έτσι να αναγκαζόμαστε να βρισκόμαστε μακριά από σπίτια και οικογένειες, να είμαστε «στον αέρα» για το πού και πότε θα επιστρέψουμε, να πληρώνουμε υπέρογκα ποσά για να συντηρούμε δύο σπίτια και να μετακινηθούμε από και προς τις περιοχές μας. Μάλλον ο Πρωθυπουργός δεν γνωρίζει (…λέμε τώρα..), αλλά και οι συνάδελφοι που συνάντησε «παρέλειψαν» να τον ενημερώσουν, ότι τα 740 ευρώ που παίρνουμε τον πρώτο χρόνο διορισμού μας, δεν καλύπτουν ούτε την εγγύηση για τα ενοίκια των σπιτιών που πληρώνουμε και δε μένει ούτε ψιλό… Ναι δυστυχώς, είμαστε από αυτούς τους «περίεργους τύπους» που θέλουμε να ζούμε από τον μισθό μας, έστω κι αν αυτό έχει καταντήσει άλυτη εξίσωση κάθε μήνα.
Οι χιλιάδες νεοδιόριστοι εκπαιδευτικοί λοιπόν, ξέρουμε καλά ότι κανένας δεν μας χάρισε τον διορισμό μας. Αυτός είναι αποτέλεσμα της δουλειάς μας, των πολύχρονων αγώνων, των δεκάδων απεργιών, την πίεσης με κάθε μέσο και τρόπο, των κινητοποιήσεων σε Υπουργεία και Διευθύνσεις εκπαίδευσης μέσα από τις επιτροπές αγώνα και τα σωματεία μας και την κοινή δράση με τους γονείς και τους μαθητές μας. Ενός αγώνα που συνεχίζεται και δεν περιμένει, για ένα σχολείο που να καλύπτει τα σύγχρονα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών μας, κόντρα στις «αναβαθμίσεις» και τις «μεταρρυθμίσεις» που χρόνια τώρα, Κυβερνήσεις και Υπουργοί, το μετατρέπουν σε αγώνα δρόμου για λίγους και εκλεκτούς.
Και ένα υστερόγραφο για το τέλος….Οι χιλιάδες νεοδιόριστοι, παρακολουθούμε τα ήξεις αφίξεις, τα «άλλα λόγια να αγαπιόμαστε» και τις φημολογίες Διευθύνσεων και Υπουργείου, για την καθυστέρηση στην επικύρωση των διορισμών των συναδέλφων της Ειδικής Αγωγής του 2020 και δεν απορούμε…ούτε αναμένουμε…Απαιτούμε την άμεση μονιμοποίηση των 4.500 συναδέλφων μας!!
Νίκος Βουρδουμπάς, νεοδιόριστος Δάσκαλος και μέλος του Δ.Σ. του Συλλόγου Εκπαιδευτικών ν. Αργοσαρωνικού.